Koeien zijn mooi!

Ik ben een ongelooflijke liefhebber van koeien. Vanwege hun karakter, hun logge lijven en ze zijn gewoon erg mooi om te zien! En... mooi om te schilderen. Dat doe ik dan ook erg graag. Ik heb al van alles geprobeerd, van landschappen tot abstract. Honden, paarden, maar toch kom ik telkens weer terug bij DE KOE... Nu wil ik niet zeggen dat er een waar kunstenares in mij schuilt, maar ik merk dat koeien schilderen mij beter lukt dan wat dan ook. Vorige week heb ik onderstaande schets gemaakt.

Stiertje van familie Schultes, Bessenbach

Ik miste echt goede foto's van koeien, dus heb ik een mailtje gestuurd aan de man van het stamboek of ik wat goede foto's kon ontvangen om te gebruiken voor het schilderen. Nu heb ik prachtige foto's ontvangen, de ene nog uitnodigender dan de andere. De enige voorwaarde voor gebruik was dat de schilderijen verwerkt worden in een digitale expositie... Tja, zo werd het koeien schilderen niet alleen meer leuk, maar ook nog spannend. Nu moet ik er dus echt wat moois van gaan maken... Wordt vervolgd....

Het lijkt wel herfst... Pompoensoeptijd!

Tijdens de afgelopen weken van al die regen, kon ik me niet meer inhouden. Het leek wel herfst, wat het natuurlijk ook bijna is... Ik had van mijn buurvrouw een mooie (en lekkere) Uchiki Kuri pompoen gekregen.

Zo een dus:

Ik had me vast voorgenomen om eerst nog een hele tijd van het mooie ding te genieten, maar na al dat herfstachtige weer, kreeg ik er toch zin in. Dus heb ik hem toch maar geslacht en er overheerlijke pompoensoep van gemaakt.

Hierbij het recept Pompoensoep:

Snij drie uien in stukjes, smelt boter in de soeppan en fruit daarin de uien.

Langzaam laten garen, zodat de zoete uiensmaak vrij komt. Gebruik 500-600 gram pompoen, in blokjes gesneden. Bestrooi ze met een eetlepel kerriepoeder. En doe ze bij de gegaarde uien. Stoof de pompoen ook nog zo'n drie minuten. Snij ondertussen een of twee teentjes knoflook (wat je lekker vindt) in kleine stukjes en voeg dat toe. Voeg vervolgens een liter water toe en wat zout of bouillon blokjes (naar smaak).

Laat het lichtjes koken gedurende minimaal 20 minuten. Dan is de pompoen wel gaar en kan de staafmixer erdoorheen, lekker fijn pureren. Ik vind het lekker om er wat extra pit aan toe te voegen dus heb nog wat chilipoeder en chiliringetjes toegevoegd, maar niet iedereen houdt daarvan.

Wat nog wel een aanrader is: Een lepetje creme fraiche in het bord en dan de soep erop.

Ook lekker erbij: een kaiserbroodje opengesneden, dik besmeerd met kruidenboter even afbakken.

Het resultaat ziet er zo uit:

Het smaakte verrukkelijk!

Wat fijn!

Hè, hè ... gelukkig heeft mijn boer net voor de regen van vanavond het haverstro dat nog op het veld lag kunnen persen en in de schuur kunnen krijgen. De oogst is weer binnen tussen de buien door. (en... mijn tweede digitale tekening ;-))

Dat geeft altijd weer een goed gevoel.

Lief toch?

Tijdens mijn eerste bericht, zaten deze twee lieve schatten me snorrend aan te moedigen.

Wat een feest!

Mijn eerste digitale tekening! (feest dus?)

Lang over nagedacht, toch de stoute schoenen aangetrokken. En een blog geopend. Bij deze dus de feestelijke opening, haha. Een "prachtige" tekening om het feest luister bij te zetten, of is het feest vanwege de tekening?


Wie ben ik?
Ik ben Klaartje, 33 jaar oud, getrouwd met een lieve boer, wonend in Friesland, samen met 2 huiskatten, 4 boerderijkatten, 2 honden en zo'n 100 koetjes. Opgegroeid in het Brabantse en nu woonachtig sinds een paar jaar in "Het Noorden". Als mensen vragen of ik wel kan wennen, zeg ik: hier bakken ze ook brood en anders bak ik het zelf. Toen ik 3 jaar oud was, schijn ik al gezegd te hebben dat ik boer wilde worden, om dat in mijn tienerjaren aan te vullen met: "en geen boerin, want dat is maar de vrouw van een boer." Stiekem ben ik nu meer boerin dan boer, moet ik eerlijk bekennen, en toch bevalt dat ook prima.


Waarom de vrolijke noot?
Oké, één keer dan. Op mijn 31e werd borstkanker bij mij geconstateerd. Hierna onderging ik de amputatie, de chemo's, de bestralingen, een jaar een infuus gemaakt van muizeneiwitten, reconstructieoperaties, hormooninjecties en tabletten gedurende zeven (of vijf?) jaar, en de mededeling dat we geen kinderen kunnen krijgen tenzij er een wonder gebeurt. De hormoonbehandeling duurt het langst en helaas heb ik daar ook het meeste last van. In het kort: 24/7 spier- en gewrichtspijnen die (tot op heden) niet langdurig te behandelen zijn met pijnmedicatie. Hierdoor mag ik -noodgedwongen- van het leven op de boerderij genieten. Niet zoals ik het op mijn derde had voorgesteld, maar als je dan toch thuis komt te zitten, beter op een boerderij dan in een rijtjeswoning. Ik heb wel wat vrolijke noten nodig om de dag door te komen. En daar doe ik ook erg mijn best voor. Positief blijven ondanks al het ontzettend pijnlijke (letterlijk en figuurlijk) waar ik elke dag weer tegenaan loop.


Waarom zou je mijn blog volgen?
Misschien omdat je me kent en op deze manier met me verbonden wilt zijn... of blijven. Misschien omdat je ook wel een vrolijke noot kunt gebruiken. Of omdat je nieuwsgierig bent of omdat je te veel tijd omhanden hebt.
In elk geval veel plezier!